Taboret Imugo
Rajmund Teofil Hałas
1.360,00 zł
WYMIARY:
49 | 39 | 29 cm
MATERIAŁ:
naturalny dąb, sklejka,
naturalny fornir z orzecha amerykańskiego
Produkt dostępny na zamówienie
- Wykończenie można dostosować na życzenie
- Szacowany czas produkcji: ok 3 tygodnie
TABORET IMUGO
Taboret prof. Rajmunda Teofila Hałasa stał się dla nas natchnieniem do pracy nad całą serią siedzisk inspirowanych oryginalnym projektem z 1960 roku. Rodzina IMUGO+ gwarantuje ciekawą aranżację nowoczesnego mieszkania lub lokali usługowych. Hokery Imugo idealnie sprawdzają się w barze, kuchni, jadalni, salonie, natomiast niższe taborety będą stanowić wyjątkowy, dekoracyjny dodatek w każdej przestrzeni.
Na tle mebli masowej produkcji taborety IMUGO wyróżniają się niebanalnym stylem i wysoką jakością. Ręczna produkcja oraz nawiązanie do tradycji polskiego designu czynią z nich wyjątkowe obiekty.
Prezentowane modele IMUGO różnią się kolorami siedzisk. Przy dokonywaniu zamówienia można wybrać mebel z siedziskiem lakierowanym na biało lub pokryty naturalnym fornirem z orzecha amerykańskiego i wykończony lakierem. Stelaż wykonano z drewna dębowego.
RAJMUND TEOFIL HAŁAS
Urodził się w Krobi w Wielkopolsce w rodzinie o długiej tradycji w dziedzinie rzemiosła stolarskiego, zapoczątkowanej przez pradziadka Jakuba Węcławskiego w połowie XIX wieku. Zakład Jakuba przejął jego zięć Franciszek Hałas, który wyuczył fachu swego syna Teofila. Ten zaś w 1922 r. wybudował fabrykę mebli. Tradycje rodzinne kontynuowali synowie Teofila – Zygmunt i Rajmund Teofil, który po nauce w Gimnazjum Stolarsko-Rzeźbiarskim w Cieplicach Zdroju uzyskał dyplom mistrza stolarskiego.
W 1951 r. Rajmund T. Hałas podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) w Poznaniu na Wydziale Architektury Wnętrz, uwieńczone dyplomem pod kierunkiem prof. Jerzego Staniszkisa.
Po studiach związał się z przemysłem meblarskim, kierował Pracownią Projektowania Mebli, działającej na potrzeby całej branży. Zaprojektował wówczas m.in. PÓŁKĘ O ZMIENNYCH WYSOKOŚCIACH (1959) oraz grupę krzeseł: CZERWONE – BIAŁE – CZARNE (1957-62).
W 1960 r. założył grupę Koło wraz z Czesławem Kowalskim (autorem MEBLOŚCIANKI KOWALSKICH), Leonardem Kuczmą i Januszem Różańskim. Grupa ta zainicjowała starania o zorganizowanie Biennale Mebla w Poznaniu. Po niespełna dwudziestu latach (1978) powołano Komitet Organizacyjny I Międzynarodowego Triennale Mebla.
W 1964 r. przebywał na stypendium w helsińskim Instytucie Sztuk Przemysłowych, a rok później w Wielkiej Brytanii. Tam zetknął się z twórcami takiej miary, jak Alvar Aalto czy Gordon Russell. Podróże na Zachód zaowocowały po powrocie do kraju powołaniem w 1971 r. Katedry Wzornictwa Przemysłowego w PWSSP w Poznaniu, gdzie prowadził Pracownię Designu Inspirującego. Do końca niezwykle aktywnego życia związany był z poznańską uczelnią. Na profesorskiej emeryturze był konsultantem w Katedrze Designu oraz wykładał na Wydziale Architektury i Wzornictwa historię architektury i designu.
Z inicjatywy Marka Hałasa, bratanka Profesora, w budynkach dawnej fabryki mebli jego dziadka Teofila w Krobi powstało Muzeum Stolarstwa i Biskupizny, któremu patronuje Rajmund Teofil Hałas.
